Pesquisar este blog

segunda-feira, 15 de novembro de 2010

SUA BOCA





   Toda noite antes de dormir, penso na sua boca, na grossura dos seus lábios, de como seria o seu beijo, gosto, movimento, sua mão na minha nuca e tudo mais que interessa.
   Durmo e sonho, com todas as coisas que poderíamos ter feito juntos, mas o destino não quis .Te colocou longe, distante e frio. É impressionante a capacidade que temos de gostar do impossível.Meus sonhos são povoados por você, nas coisas que deveria ter dito, no quanto poderíamos ter rido, nos amados e tudo que faz parte do mundo que criei e te coloquei. Infelizmente, não foi assim que aconteceu, você permaneceu no seu mundo e eu no meu, sem que essas duas paralelas se entrelaçassem e eu tivesse tido a sorte de beijar sua boca.
Carta ao Pai NatalCarta ao Pai Natal de Rebeca

quarta-feira, 10 de novembro de 2010


TO DEAR FRIENDS,Your presence is very important to me. ALWAYS TURN AND LEAVE COMMENTS! STAY WELL AND KEEP READING THIS BEGINNER Blogger. MANY KISSES 
TO Rakkaat ystävät,Läsnäolosi on minulle erittäin tärkeää. AINA kääntää ja kirjoittaa kommentteja! STAY hyvin ja pitää KÄSITTELYSSÄ Aloittelijan Blogger. Paljon suukkoja
A Queridos amigos,Su presencia es muy importante para mí. SIEMPRE DESCONECTE y dejar comentarios! Mantenerse saludable y no siga leyendo esta Blogger PRINCIPIANTE. MUCHOS BESOS                                                                                                        SIMPLESMENTE RENATA

terça-feira, 9 de novembro de 2010

O FIM DE TUDO





  Sempre pensei no fim, fim do mundo, fim da minha existência, fim do amor, fim dos problemas o fim do fim. Será que o fim seria a solução de todos os meus problemas, acho que não, dizem que o emocionante na vida é enfrentar os problemas até o fim, mesmo quando eles parecem infindáveis.
 Será que no meio do meu caminho tinha uma pedra, pior que tem, e ela parece disposta a não se movimentar e dificultar ao máximo minha chegada ao fim da linha. Quero que você saiba que não desistirei, pois sou teimosa e tentarei chegar ao tão sonhado  FIM.

domingo, 7 de novembro de 2010

HELLO

                                           QUERIDOS VISITANTES DO MEU BLOG,
NEM TUDO QUE ESCREVO AQUI, ESTÁ DIRETAMENTE LIGADO A MINHA VIDA PARTICULAR, MUITAS COISAS FAZEM PARTE DO MEU IMAGINÁRIO. AGRADEÇO A PRESENÇA E COMENTÁRIOS. O ESPAÇO É DEMOCRÁTICO E TODOS SÃO BEM VINDOS!!!!
         

BORBOLETAS

  Ela nasceu borboleta e morreria borboleta, certas coisas são imutáveis. Leve, linda, agitada e pousando de flor em flor.Experimentando a vida a cada toque, beijo e néctar experimentado.
  Um dia pousou numa flor e sem que esperasse, o cheiro, o toque e o néctar eram apaixonantes.E a borboleta se apaixonou!
   Se apaixonou tão intensamente que mal conseguia pousar em outras flores, e a flor tão arrogante e impávida, sorria de longe e sempre dizia que havíam certas complicações que a borboleta jamais compreenderia.Quando a pobre da borboleta em um instante de lucidez tentava se afastar da flor , ela logo dava um jeito de se fazer presente em meio ao jardim. E a borboleta voltava ligeira ao jardim na vã esperança de que a flor lhe daria uma chance.
  Sem chances, era assim que a flor agia e a borboleta que antes lagarta e depois casulo sempre havia escutado que o amor era o mais nobre dos sentimentos , mas ela não se sentia nada nobre, pelo contrário, se sentia humilhada, menosprezada e triste muito triste.
  E essa tristeza, pouco a pouco, foi abatendo a borboleta que antes leve, linda e agitada. Agora era desbotada e tudo que olhava se desvanecia em meio as suas lágrimas.
  As borboletas não vivem muito, mas mesmo vivendo pouco deixam um legado de beleza, cor e renovação. Mas, a borboleta apaixonada viveu pouco e seu legado foi de dor. A dor de amar e não ser amada.

sábado, 6 de novembro de 2010

CHOVE LÁ FORA !!!

  Nunca havia caído uma chuva como aquela, barulhenta, feroz e triste, muito triste. Ela observava a tela do computador sem saber o que fazer, com quem falar ou o que procurar.Sua vida soava barulhenta como aquela chuva, feroz e triste, com muitos arrependimentos, mágoas  e algum frescor.
   Asssim como o ciclo da chuva, sua vida também havia sido marcada por ciclos, quando era feliz e não sabia, quando teve oportunidades e desperdiçou e quando conheceu seu grande amor e o deixou ir embora como as gotas de chuva que caem no momento da precipitação, ninguém segura!!!
  Mas, assim como a chuva sempre há tempo para tudo, até para recomeçar!!